Ostatni weekend października 2019 roku w naszym seminarium obfitował w niezwykle ważne wydarzenia. Ale zacznijmy od początku…
W piątek 25 października br. odbyła się w naszym poczekajkowym amfiteatrze uroczysta Inauguracja roku akademickiego 2019/2020. Wzięli w niej udział m.in. dziekan Wydziału Teologii KUL – ks. dr hab. Sławomir Nowosad, prof. KUL, przedstawiciele Wyższych Seminariów Duchownych znajdujących się na terenie Lublina, a także, Wikariusz Prowincjalny naszej Prowincji Zakonnej br. Tomasz Wroński oraz przedstawiciel Kustodii Białorusi br. Andrzej Buksztan. Swoją obecnością zaszczycili nas również nasi dobrodzieje oraz przyjaciele seminarium. Szczególnie mile przyjęci na tej uroczystości zostali nasi rodzice, którzy uświetnili swoim przyjazdem te ważne chwile (dla niektórych z nas była to niespodzianka).
Po przemówieniu Jego Magnificencji Ojca Rektora Artura Marii Fredo, w którym wspomniał między innymi o osiągnięciach naukowych braci alumnów w ubiegłym roku akademickim oraz zachęcie skierowanej do alumnów do studiowania filozofii i teologii połączonego ze staraniem o wzrost duchowy, o czym nie należy zapominać; odbyła się immatrykulacja trzech braci: Siarheia Husara, Damiana Cwalińskiego i Bartosza Łosickiego, po której zabrzmiało radosne Gaudeamus Igitru, wykonane przez klerycki chór, pod batutą Pani Moniki Dzienis.
Wykład inauguracyjny pt. „ „Psuć papier” i „krótko płonąć” bł. Henryka i bł. Fidelisa – szybka droga do świętości”, wygłosił do zebranych gości br. Grzegorz Filipiuk, Archiwista oraz Bibliotekarz Prowincjalny. Ciekawy wykład o życiu i przesłaniu błogosławionych patronów naszego seminarium br. Grzegorz uświetnił przywiezionymi pamiątkami po naszych braciach, którzy zginęli w obozie koncentracyjnym podczas II wojny światowej, były to m.in. zdjęcia oraz prywatne zapiski odnalezione w książkach naszych klasztorów.
Po zakończonym wykładzie usłyszeliśmy piosenkę w wykonaniu kleryckiego zespołu BRODERS.
„… Otaczają nas druty kolczaste,
Na takim ringu mam być świadkiem.
Nierówna walka o resztki godności,
Nierówne szanse, to my idziemy z Bogiem,
Armia świadków, walczy o swe przetrwanie,
Walczymy o niebo, staramy się by być świadkiem…”
Utwór został specjalnie napisany na tę okazję i jest on poświęcony właśnie patronom naszego seminarium.
Kolejnym ważnym punktem były Nieszpory w chórze zakonnym.
W przemowie skierowanej tuż przed rozpoczęciem modlitwy br. Artur M. Fredo usłyszeliśmy: „Nasza dzisiejsza modlitwa będzie wyjątkowa nie tylko dlatego, że będziecie się z nami łączyć w modlitwie, nie tylko dlatego, że ten chór będzie rozbrzmiewać głosami waszych warg i gorących serc. Jest to wyjątkowe i historyczne wydarzenie, gdyż właśnie dziś po raz pierwszy w naszej chórowej modlitwie towarzyszyć nam będzie szczególnie cenne wydanie Pisma Świętego. Jest to Ewangelia wg św. Mateusza wydana w roku 1922. Swą szczególną wartość zawdzięcza wyjątkowej dedykacji nakreślonej własnoręcznym pismem dla pewnego wujka Stefana. Dedykacja brzmi tak:
„Wielu studiuje
dzieła własnej
i obcej literatury,
a ilu to nigdy
nie czytało największego dzieła,
„Księgi Ksiąg” – dzieła Samego Boga.
Kochanemu
wujkowi Stefanowi
podpisał Hirek Chojnacki
Warszawa, 1933” .”
Ta cenna relikwia została odnaleziona niedawno i przekazana naszemu seminarium.
Po uczcie intelektualnej i duchowej czas na ucztę dla ciała, nasz klasztorny refektarz rozbrzmiewał dźwiękami wesołych rozmów o tym, co usłyszeliśmy i przeżyliśmy w ciągu ostatnich godzin, były wspomnienia, wyrazy podziwu, nie mogło oczywiście zabraknąć głośnego śmiechu towarzyszącemu opowiadanym żartom i anegdotom.Choć po pewnym czasie goście udali się do swoich domów, dla naszych rodziców to nie był to koniec odwiedzin. Noc przyniosła odpoczynek by, kolejnego dnia pod okiem naszego współbrata wytrawnego historyka, a jak się również później okazało – znakomitego przewodnika brata Rolanda Prejsa, odbyliśmy wspólny spacer po lubelskim Starym Mieście. Popołudnie było czasem rozmów i różnych spotkań. Rodzice nie mogli przepuścić takiej okazji by zapytać o każdy szczegół naszego życia i studiowania – ach ta rodzicielska ciekawość i troska.
Nasi rodzice uczestniczyli aktywnie w nabożeństwie różańcowym w kościele, a po zakończonych wszystkich modlitwach był czas na wspólną rekreację. Uroczysta asysta – przygotowana przez braci alumnów, pięknie odczytane lekcje mszalne i odśpiewany psalm – tutaj zaangażowali się rodzice, nadały Uroczystego charakteru Niedzielnej Eucharystiim sprawowanej o godzinie 10:00 na Poczekajce. Po obiedzie nadszedł czas rozstania, pożegnania są trudne, ale i potrzebne. Zapewne zobaczymy się w podobnym gronie za rok.
Nie sposób nie wspomnieć o jeszcze jednym bardzo ważnym wydarzeniu w naszym seminarium, a mianowicie przyjeździe do Polski naszego współbrata z Gabonu, który przez najbliższy rok będzie przebywał w naszej wspólnocie, by nauczyć się języka polskiego. Przez ostatni czas br. Gloire Mampassi odbywał formację w Beninie (Afryka Zachodnia). Jest on pierwszym bratem z naszej delegatury w Gabonie, gdzie jako prowincja prowadzimy misje. Cieszymy się z Jego przyjazdu i was prosimy o modlitwę w Jego intencji.
